9. „Tak trudno jest odejść – dopóki się nie odejdzie.”

Papierowe miasta

Autor: John Green
Wydawnictwo: Bukowy Las
Tłumaczenie: Renata Biniek
Moja ocena: 8/10

~*~

Wiem, że Clar już zrecenzowała tą książkę, ale jak to powiedziała Cup – każdy może mieć swoje zdanie. Tak więc postanowiłam podzielić się z wami moją opinią na temat „Papierowych miast”.

~*~

Jako, że jestem bardzo wybredną czytelniczką, spodziewałam się, że książka nie zrobi na mnie takiego wrażenia jak na innych -  i tak właśnie było. Czegoś mi brakowało. Z pewnością za jakiś czas do niej wrócę, by dowiedzieć się czym było to „coś”. Mimo tego dziwnego uczucia, że ominęłam jakiś ważny fragment, które męczyło mnie po przeczytaniu „Papierowych miast” muszę przyznać, że to naprawdę dobra książka. 

Akcja toczy się w Orlando na Florydzie, a później także w innych amerykańskich stanach. Bohaterowie to kilkoro nastolatków, kończących szkołę średnią. Książka powiada o miłości i przyjaźni – takiej prawdziwej, nie wyidealizowanej, oraz o ucieczce, poszukiwaniach i podróży.

Muszę przyznać, że jest świetnie napisana. Wiele rzeczy mnie zaskoczyło i wcale nie tak łatwo było się domyślić, jak skończy się cała historia.

W powieść ważną rolę odgrywa tomik poezji Walta Whitmana „Źdźbła trawy”. To zadziwiające jak wiele informacji, sugestii i wskazówek można ukryć w krótkich wierszowanych linijkach. Bardzo podobało mi się wykorzystanie wiersza w utworze i jego analizy, których dokonywali bohaterowie.

Książka jest przepełniona genialnymi cytatami, np...

Tak trudno jest odejść – dopóki się nie odejdzie.
A wówczas to najłatwiejsza rzecz pod słońcem.
~*~
[…] odchodzenie jest przyjemne i czyste, tylko kiedy zostawia się za sobą coś ważnego, coś, co miało dla nas znaczenie. Kiedy wyrywa się życie razem z korzeniami. Ale tego nie da się zrobić, dopóki nasze życie nie zapuści korzeni.

Nie mogło też zabraknąć metafor, które są elementem obowiązkowym książek Greena. Cały motyw papierowego miasta jest naprawdę świetnie wykorzystany w powieści i skłania do rozmyśleń nad sobą, ludźmi nas otaczającymi oraz miejscami, w których przebywamy. Nie można też zapomnieć o humorze i sarkazmie, którego nie brakuje w książce.

- Ben – przerwałem mu.
- No?
- Chłopie, nie chcę rozmawiać o butach Lacey. I powiem ci dlaczego: mam coś, co sprawia, że jestem zupełnie niezainteresowany butami na bal. To się nazywa penis.

„Papierowe miasta” to świetna powieść, opowiadająca ciekawą historię, pełna metafor i znaków, nad których znaczeniem warto się zastanowić. Jest świetnie napisana, a czytanie jej to czysta przyjemność. Mimo wszystko, czegoś mi w niej brakuje, dlatego otrzymuje ode mnie 8/10.

~*~
A wy co sądzicie o tej książce Johna Greena?

Zgadzacie się ze mną? Nie zgadzacie?

 Podzielcie się swoją opinią w komentarzach!

A wszystkich, którzy jeszcze nie czytali serdecznie do tego zachęcam ;)

xxPaula